Op het eind van de 19e eeuw was het Stadsziekenhuis in Alkmaar de enige locatie waar ziekenhuiszorg plaats vond. Maar het Stadsziekenhuis was te klein geworden vanwege de bevolkingsgroei. Het katholieke deel van de bevolking had zich al eerder gegroepeerd in allerlei verenigingen, verzekeringen, scholen, enz. en zocht nu de mogelijkheden voor een katholiek ziekenhuis. In Delft was reeds een ziekenhuis geopend waarbij de verpleging werd uitgevoerd door de zusters Augustinessen. Zij kwamen oorspronkelijk uit Dendermonde (België).
De bisschop van Haarlem, monseigneur Bottemanne, was een geboren Alkmaarder. Hij zei tegen de zusters Augustinessen dat zij ook maar eens boven het Noordzeekanaal moesten gaan en Alkmaar leek hem de beste keus. Moeder-overste Vincentia was niet direct heel enthousiast vanwege de hoge kosten maar werd toch overgehaald, mede door de inbreng van dokter Dirksen uit Alkmaar, om aan dit project te beginnen. Deken Spoorman van Alkmaar kocht in 1896 een stuk grond direct buiten de bebouwde kom van Alkmaar aan de Emmastraat en eind 1897 gingen de eerste zes zusters naar het St. Elisabeth Gesticht dat tevens hun klooster werd. Het ziekenhuis had een capaciteit van 24 bedden, inclusief 8 klasse-kamers. In het eerste jaar werden er 151 patiënten opgenomen en 98 operaties verricht. Ook niet-katholieken werden opgenomen en al snel was het Elisabeth Gesticht zeer geliefd.
Op gevaar af, dat de religieuzen met hun liefdewerk onprofessioneel zouden handelen, werd in 1904 begonnen met de opleiding van religieuzen voor het diploma Ziekenverpleging. De laatste twee jaar van de cursus werd gegeven in het Stadsziekenhuis en in 1908 behaalden de eerste tien religieuzen het diploma. In 1923 werd in het gesticht zelf de opleiding van leken voor verpleegkundigen gestart.
Al na 20 jaar werd ook dit ziekenhuis te klein door de toenemende vraag uit het groeiende Alkmaar. Men ging nadenken over een echt groot katholiek ziekenhuis. Dat werd in 1925 het Sint Elisabeth Ziekenhuis. Meer hierover op de desbetreffende pagina.